Bırak Giyinsin

Zamanla beraber bak neler geldi
Kızlar açık giydi hünerler serdi
Biliyorum verdin görünce tepki
Emmisi moda bu bırak giyinsin

Birşey deme sakın olursun suçlu
Şaşırmış vallahi bu ümmet yolu
Çekme sen hesaba tutupta kolu
Emmisi moda bu bırak giyinsin

Erkeğin başından aklını alır
Cildinde benleri saysan sayılır
Hele yazın varya birden açılır
Emmisi moda bu bırak giyinsin

Ramazan'ım yazma derler sana ne
Gerçeği yazdın ya gelmez işine
Yeni basmış daha kız on beşine
Emmisi moda bu bırak giyinsin

Yıkabilirsin

Bu hüzünler neden derine dalma
Huzuru kendinde bulabilirsin
Engeller var elbet sakın ha durma
Yoluna devam et yıkabilirsin

Adına dost denen o acı varya
Yıkılır başına bu Koca Dünya
Hayatın yolunda kalırsan yaya
Hiç medet arama koşabilirsin

Anlarsın sen beni düşünce dara
Selâm söyle benden sahte dostlara
Acılar fışkırıp kanarsa yara
Sen kendi yaranı sarabilirsin

Zor gününde belki kıyarsın cana
Demek dost değilsin kendinde sana
Ulan ne babası nerde ki ana
Dar gününde yalnız kalabilirsin

Demek ki ne imiş güvenme ele
Ben sana gerçeği getirdim dile
İninmez kuyuya öyle her iple
Tuzaklar kururul düşebilirsin

Ramazan der; şudur lafın kısası
Zor günde ne baba nede anası
Görürsün kaç metre konya ovası
İşte sen o zaman ölçebilirsin

Bilmem Ki İnsan

Cayır cayır yakar işlenen günah
Faydasız kalacak dillerde eyvah
Belki olmayacak bu gece sabah
Neyine güvenir bilmem ki insan

Ne bir oruç tutar ne kılar namaz
Boş geziyor ama vakit bulamaz
Elinde bir tarak hiç eksik olmaz
Neyine süslenir bilmem ki insan

Farkına varmalı geçen zamanın
Döner mi yeniden giden yılların
Sınavdan ibaret yalan Dünya'nın
Neyine aldanır bilmem ki insan

Dalında kalamaz dökülür yaprak
İnsan ders almalı buna bakarak
Sonu belli zaten bir avuç toprak
Neyine övünür bilmem ki insan

Çal Emmoğlu

Bu akşam yine gözümde yaşlar
Islanacak beyaz temiz sayfalar
Halimi görübte sorma neyin var
Efkarım dağılsın çal emmoğlu

Umudum kalmadı yarına benim
Ah bilsen gülmeye nasıl hasretim
Hadi söyle bana kime güvenim
Kırıldı tuttuğum dal emmoğlu

Yüzüm hiç gülmüyor suratım asık
Darma duman aklım karma karışık
Bana küsmüş sanki sofrada kaşık
Yemedim kaymakla bal emmoğlu

Ne zaman bitecek bilmem ki derdim
Şu koca dünya da birgün gülmedim
Gencecik yaşımda bükülmüş belim
Çok kötü perişan hal emmoğlu

Ramazan dayanmaz bin bir acıya
Hayatın yolunda kaldım hep yaya
Hele bir bak dedim falcı bacı ya
Göz yaşı var diyor fal emmoğlu

Ölsün Demişsin

Ardım sıra bana haber gönderip
Ne hâli var ise görsün demişsin
Yaşanan maziye bir çizik çekip
Bitti artık nokta koysun demişsin

Güneşim kayboldu dünyam karanlık
Şimdi nerden çıktı şöyle ayrılık
Unuttun demek ki beni ne çabuk
Kendine başka yâr bulsun demişsin

Duyunca yıkıldım gel gör halimi
Göz yaşı içinde buldum kendimi
Senden bana Kalan birtek bu resmi
Atmasın cepinde dursun demişsin

Nedir yâr sebebi neden bu karar
Birgün hesap sorar yaşanan yıllar
Hiç mi düşünmedin bensiz ne yapar
Umrunda değil ki ölsün demişsin

Ferman Ararım

Arı olup kondum çiçeğe güle
Derdime bir çare derman ararım
Nice diyar gezdim sordum bülbüle
İçinde aşk yazan ferman ararım

Bir bilsen halimi ah ne haldeyim
Bak yine sel oldu aktı gözlerim
Kimseye güvenim kalmadı benim
İçinde eş dostun düşman ararım

Sararmış bak yine dalın yaprağı
Güz gelince bozdum bahçeyi bağı
Karalar bağlamış engizek dağı
İçinde sis kokan duman ararım

Ramazan'ım der ki; yazdım bir beste
Güzel olmasa da denedim işte
Çiçeği toplayıp yapmışlar deste
İçinde gül olan harman ararım