Ağlama yüreğim, yeter sus artık
Bir gün olur,
Bu yangın da söner.
Ağlama kalemim, yeter sus artık
Kâğıtlar,
Gözyaşını taşıyamıyor artık.
Ağlama gözlerim, yeter sus artık
Karanlığa bakma öyle derin,
Her karanlığın arkasında
Işığa açılan bir kapı var.
Sus ey yarınım,
Gözyaşınla değil
Umutlarınla konuş bana.
Çünkü biliyorum,
Ne kadar kırık olsam da
Her acının ardından
Yeniden doğmayı öğreniyor insan