BİR KADIN VE EVLATLARI

Uyanır bir kadın sabah erkenden

Kader yormuş onu ne gelir elden

Her sabah ayrılıp işe giderken

Tutkuyla öper hep evlatlarını

Uğruna adamış çoktan bu ömrü

Yükü ağır ama çok zengin gönlü

Gönül bahçesinin çiçeği gülü

Sevğiyle koklar hep evlatlarını

Gündüz hep çalışır gece düşünür

Yüzünde bir maske mutlu görünür

Kararlı yolunda durmaz hep yürür

Umutla taşır hep evlatlarını

Her gün yeni savaş bir mücadele

Gözlerde yorgunluk geldi ne hale

Hayat onu dövdükçe sabrı bir kale

Güçlükle korur hep evlatlarını

Bir gün dünya dursa bile o durmaz

Zaman ağır aksa bile yorulmaz

Acıdan ağlasa bile bozulmaz

Sevgiyle sarar hep evlatlarını

CANANIM

Aşığım yar sana inan çok sevdim

Tutuldum aşkına yandım eridim

Sen yanımda ol hep olmaz ki derdim

Derdimin dermânı sensin Cananım

Düş olur gelirsin her gün uykuma

Güneş gibi doğdun kara bahtıma

Bir güzel oturmuş gönül tahtıma

Gönlümün sultanı sensin Cananım

Şiir olup aktı bütün heceler

Haykırır ismini sanki dizeler

Düşünme boşuna kime şiirler

Şair'in yazanı sensin Cananım

Bir meçlun misali çöller aşarım

Bulamaz yolumu bazen şaşarım

Sensiz bu dünyada nasıl yaşarım

Canımın cananı sensin Cananım

ANLA SEVDİĞİM

Kalbimde sızlayan bir yara sensin

Gecenin koynunda özlenen sensin

Gözümde tüten her manzara sensin

Sensizlik çok zormuş, anla sevdiğim

Bir umut bekledim dönersin diye

Bir dua ettim ki gelirsin diye

Kalbimi harcadım seversin diye

Sensizlik çok zormuş anla sevdiğim

Seni düşünmekten uykum kaçıyor

Gözlerim karanlık sabah açıyor

Her hece kalemim şiir yazıyor

Sensizlik çok zormuş anla sevdiğim

Bir şarkı çalıyor içinde sen var

Her notası yakar her sesi yanar

Sensizlik kalbimde büyük bir duvar

Sensizlik çok zormuş anla sevdiğim

Bir anlık gururum vurdu kalbime

Söz oldu, sancıydı, düştü dilime

Acıdım aynada kendi halime

Sensizlik çok zormuş anla sevdiğim

Ve son sözüm budur, biter kalemim

Sende kaldı bütün kalan hevesim

Gözlerim dolarken silmez mendilim

Sensizlik çok zormuş anla sevdiğim

ARAYAN SENSİN

Ne altı ne sekiz ne dokuz ne on

Cevapsız çagrıyla doldu telefon

Bitti demiştin ya aramam bu son

Sabah'ın beşinde arayan sensin

Gizli gizli gelip beni izleme

Seviyorsan söyle bunu gizleme

Unutmadın beni inkar eyleme 

Sabah'ın beşinde arayan sensin

Alışmam gerekir biten sevgiye 

Bitirelim dedin imkansız diye

Neden arıyorsun neden ve niye

Sabah'ın beşinde arayan sensin

Nazından usandı artık ömrüm

Yıllarca uğrunda yandı bu gönlüm

Aldım telefonu birde ne görüm

Sabah'ın beşinde arayan sensin

Karar veremedin aklın karışık

Belli ki sen bana aşıksın aşık

Sokak lambaları sönmeden ışık

Sabah'ın beşinde arayan sensin

VURDA ÖYLE GİT

Aşık oldum sana ben ilk görüşte

Dünyaları buldum sanki gülüşte

Hep hayalimdesin her gece düşte

Gördüğüm rüyada yorda öyle git. 

Sendin benim onca yıl beklediğim

Sende gider isen söyle neyleyim

Bu kadar vicdansız olma sevdiğim

Var mı son isteğim sorda öyle git

Acılar sel olup üstüme çöker

Yeşermez dallarım boynunu büker

El bilmez yaramı belki tuz döker

Kanayan yaramı sarda öyle git

Ne olur cevap ver neden kaçarsın

Bendeki bu aşkı kimde ararsın

Kararın değişir belki acırsın

Sensiz bu halımı görde öyle git

Gitmek istiyorsun başını alıp

Benim bu ısrarı hemde yok sayıp

Madem gideceksin beni bırakıp

Hançeri sineme vurda öyle git

MUTLU DEĞİLİM

Yeni bir sevgili bir aşk bulsam da

Bu aşkın adını sevda koysam da

Onunla beraber yuva kursam da

Yar ben senden ayrı mutlu değilim

Yeni bir hayale düşe dalsam da

Her gece ismini yine ansam da

Kendimi avutmak için çalsam da

Yar ben senden ayrı mutlu değilim

Anılar dökülür sayfa sayfadır

Kalbimde bir sevda, acı faydadır

Mutluluk kaynağım sende saklıdır

Yar ben senden ayrı mutlu değilim

Zaman geçse bile izini silmez

Kalpteki o sevda hiç kolay dinmez

Unutmak istesem kalp izin vermez

Yar ben senden ayrı mutlu değilim

Bir gülüşün yeter yaza bahara

Şimdi düşmüş gönlüm hasret dağlara

Her nefesin ismin, her sözün yara

Yar ben senden ayrı mutlu değilim

Kalbimin kapısı sana mühürlü

Yıllar geçse bile aşkın ömürlü

Sensizlik içinde sanki ben ölü

Yar ben senden ayrı mutlu değilim

DÖNMEK İSTER GÖNÜL ESKİ GÜNLERE

Bir ömrü harcadım yalan sevdaya

Kaç kez amin dedim onca duaya

Bir daha gelemem artık dünyaya

Dönmek ister gönül eski günlere

Yolları yaktı hep yanlış adımlar

Sözleri zehirler, kırık anılar

Pişmanlık gösterir kırık aynalar

Bakmak ister gönül eski günlere

Bir hatıran kaldı, dönmez zamana

Bir pişmanlık çöktü her bir anıma

Sığındım hayalin her bir yanına

Varmak ister gönül eski günlere 

Her sabah doğarken aynı özlemi

Taşırım içimde suskun gizlemi

Unutur mu sanır o saf kalemi

Yazmak ister gönül eski günlere

Bir yemin etmiştim dönmem geriye

Ama kalbim koştu hep o seriye

Bir umut kalmıştı tek bir hediye

Vermek ister gönül eski günlere

Bir ömür bitti de ben bitmedim ki

Keşkeler yaktı da sönemedim ki

Küllerimden doğmak isterdim belki

Gitmek ister gönül eski günlere

HİÇ Mİ SEVMEDİN

Ciddiyim bu işin olmaz şakası

Gülmeden cevap ver hiç mi sevmedin

İsterse az olsun bir su damlası

Doğru söyle beni hiç mi sevmedin

Sanma ki bende ki bu aşk geçici

Özlemin hasretin yürek delici

Birazcık şu kadar bir avuç içi

Doğru söyle beni hiç mi sevmedin

Uyutmaz geceler şiirler yazar

Uyusam düşlerim hep seni arar

Bir atom molekül bir zerre kadar

Doğru söyle beni hiç mi sevmedin

Seviyor diyorum seni sorana

Aldandım belki de bir bakışına

Toz tanesi kadar razıyım ona

Doğru söyle beni hiç mi sevmedin

Kalbime saplanan bu acı nedir

Zannettim sevenler elbet sevilir

Hadi bir cevap ver bitsin bu şiir

Doğru söyle beni hiç mi sevmedin

ÖLÜMÜ HATIRLA

Bir gün susar dilin, kesilir nefes

Biter sevdaların, tükenir heves

Ecel cana gelip sormuyor adres

Ölümü hatırla gelecek bir gün

Musalla taşında durur bedenin

Yavaşça sararlar kefenle tenin

O can sende kalır sanma ki senin

Ölümü hatırla gelecek bir gün

Bir fakir, bir zengin, aynı sırada

Yatarlar yan yana, hepsi mezarda

Kurtuluş arama sakın parada

Ölümü hatırla gelecek bir gün

Ne gücün faydası, ne çok servetin

Bir anlık mutluluk, hepsi hayretin

Ecelin gelince söner niyetin

Ölümü hatırla gelecek bir gün

Bir nefes, bir umut, bir bakış kadar

Bir fırtına eser, savurur bahar

Kalp atışın durur çekilir damar

Ölümü hatırla gelecek bir gün

Dünya bir misafir, ölüm kapısı

Her nefes azalan bir gün sayısı

Yazılmış alnına alın yazısı

Ölümü hatırla gelecek bir gün

BÜYÜYOR SEVDA

Geceler dertleşir, yıldızlar susar

Ağlarım her gece, beni kim duyar

Yüreğimi sanki kor ateş sarar

Yandıkça içimde büyüyor sevda

Şarkılar söylüyor akan nehirler

Sensiz susar sanki bütün şehirler

Dökülür kalemden aşka şiirler

Yazdıkça içimde büyüyor sevda

Yıllar tükenip gidiyor akıp

Götürür gençliği peşine takıp

Kendime bir çıkış tünel arayıp

Kazdıkça içimde büyüyor sevda

Merhamet kollarda, ara şefkati

Karşılık olmalı insan hürmeti

Oturmuş baş başa mutlu bir çifti

Gördükçe içimde büyüyor sevda

Leyla-Mecnun ile Aslı-Kerem’i

Onlarda sanırsın aşkı öyle mi

Kanayan yarama sevda merhemi

Sürdükçe içimde büyüyor sevda

YALAN MIYDI

Doğru söyle, beni hiç mi sevmedin

Peki o zaman o bakışlar neydi

Ben sokağa çıkınca

Senin de bankona çıkmaların

Bunlar da mı yalandı

Bir gülüşüne sığmıştı umudum,

Bir kelimene tutunmuş kalbim

Sen sustun, ben sessizliği dinledim

Her susuşunda biraz daha öldüm

Geceye adını fısıldadım usulca

Yıldızlar bile ağladı ardından

Bir vedan bile olmadı bana

Bir rüya gibi kaydın kollarımdan

Şimdi adını anmak bile acı

Gözlerim alıştı sensizliğe

Belki sen unuttun çoktan beni

Ama ben hâlâ ilk günkü gibi seviyorum seni