Artık kimse sarmaz senin yaranı
Allah'dan istedin sen bu belanı
Boşayınca nur yüzlü hanımını
Erdi mi göğe başın Ahmet emmi
Çok kızdım ben sana emmi demem
Çağırma boşuna yanına gelmem
Çocuk değilsin ki öğütler verem
Elliyi geçdi yaşın Ahmet emmi
Dağıttın sonunda sıçak yuvayı
Değişmezdim o yuvaya sarayı
Sen kursan da kaldıran yok sofrayı
Soğudu tatlı aşın Ahmet emmi
Yapıyordun ne güzel kazma kürek
Nasıl dayandı ayrılığa o yürek
Veren olur mu gezme ile ekmek
İyice düşün taşın Ahmet emmi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder