Uyanır bir kadın sabah erkenden
Kader yormuş onu ne gelir elden
Her sabah ayrılıp işe giderken
Tutkuyla öper hep evlatlarını
Uğruna adamış çoktan bu ömrü
Yükü ağır ama çok zengin gönlü
Gönül bahçesinin çiçeği gülü
Sevğiyle koklar hep evlatlarını
Gündüz hep çalışır gece düşünür
Yüzünde bir maske mutlu görünür
Kararlı yolunda durmaz hep yürür
Umutla taşır hep evlatlarını
Her gün yeni savaş bir mücadele
Gözlerde yorgunluk geldi ne hale
Hayat onu dövdükçe sabrı bir kale
Güçlükle korur hep evlatlarını
Bir gün dünya dursa bile o durmaz
Zaman ağır aksa bile yorulmaz
Acıdan ağlasa bile bozulmaz
Sevgiyle sarar hep evlatlarını
