KÖYÜMÜ ÖZLEDİM

Engizek’in gölgesine vurur ikindi,

Gönlümde uyanır sarı bir masal.

Bir çocukluk düşü geçer gözümden,

Dizlerim toprak, ellerim çamdal.

Kekik sarar taşını, yelini, yolunu,

Bir koyun sesi düşer kırık yüreğime.

Ayran Pınarı’ndan su içmiş gibi

Serinlik çöker özlemin derinliğine.

Ana sesi gibidir Erinci sabahı,

Güneş doğar da sanki o çağırır.

"Uyan oğlum" der rüzgârla birlikte,

Karanlık kaçarken dağlar ağarır.

Bir de Aksu var ya, unutulmaz hiç,

Bir yudum içersin, canın arınır.

O su değil sanki, bir vefa gibi

Geçmişin koynundan bugün sarılır.

GÖZLERİM KONUŞTU

 Kimseye diyemedim,

Dilimden önce sustu kalbim.

Biriktirdim içimde kırık dökük cümleleri,

Bir bankta oturup yalnızlığı dinledim.

Nazlanacak bir omuz yoktu,

Sığınacak bir “anla beni” de…

Gözlerim konuştu en çok,

Ama kimse duymadı sessizliği.

Sonbahar gibi solgun yüzüm,

Bir hüzün gibi aktı yaprakların arasından.

İçim içime sığmazken

"Daha iyiyim" dedim yalanla.

Çünkü acıyı anlatamaz insan bazen,

Sustuğunda daha gür yankılanır.

Ve ne zaman "iyiyim" dese biri,

Bil ki en çok o kanıyordur içinden.

İYİYİM DİYORUM

İçimde fırtına, değilim durgun,

Görenler oluyor hâlimi yorgun,

Hâlimi sorana olamam suskun,

İyiyim diyorum soran olursa.

Aynalar yüzüme bakmaz bu ara,

Gönül mevsimlerim küstü bahara,

Yalan söylüyorum arkadaşlara,

İyiyim diyorum soran olursa.

Kalabalık gelir, geçer önümden,

Her biri bir sözle deler içimden.

Bir "iyiyim" yeter, düşer dilimden,

İyiyim diyorum soran olursa.

Tebessüm yalandır gözümde şimdi,

Her “iyiyim” başka bir düşe indi.

Yer etti, bu yalan dilime sindi,

İyiyim diyorum soran olursa.

UNUT ARTIK VEFASIZI

Dinmedi göz yaşı seli

Sevmeyecek seni belli

Olsada Cerit güzeli

Unut artık vefasızı

Bu kaderin zaten kara

Yâr açmış kalbinde yara

Bekleme ki gelip sara

Unut artık vefasızı 

O bilmedi kıymetini

Ezdi gönül servetini

Yaktı aşkın niyetini 

Unut artık vefasızı 

Ramazan sus artık yeter 

Vermiyor ki sana değer 

Bırak alsın onu eller 

Unut artık vefasızı