Çıkmasın demişsin benim yoluma
Takacağım başka birin koluma
Vakit kaybedersin boşa arama
Bulamazsın benim gibi seveni
Az mı geldi benim sevdam yar sana
Başkasın ararsın hep yana yana
Etrafına dön de şöyle baksana
Göremezsin benim gibi seveni
Yürek bir tek sana yandı eridi
Kışlar bitti bahar geldi yaz geldi
Arama boşuna artık Ceridi
Bulamazsın benim gibi seveni
Seviyorum seni edemem inkar
Yüreğime kazdım senin ismin var
Yorulmuş gözlerin boşuna arar
Göremezsin benim gibi seveni
Bir bahar sabahı nisan ayında
Kara haber verdin erkenek dağı
Taze bir fidandı gençlik çağında
Sevdiğimi aldın erkenek dağı
Küçükcerit köyü ağıtlar yakar
Anası babası yüreğin dağlar
Nehir oldu sanki gözümde yaşlar
Sele boğulasın erkenek dağı
Hiç mi vicdanın yok vicdanın nerde
Nasıl kıydın benim sevdiğim yare
Yıktın hayatımı saldın ya derde
Sende yıkılasın erkenek dağı
Gelinlik giymeden kefeni giydi
Oysa hayalimiz böyle değildi
Beni boynu bükük bırakıp gitti
Hayalleri yıktın erkenek dağı
Ramazan’ım yare ağıtlar yakar
Koskoca şu dünya gelir bana dar
Gözlerim yaş dolmuş hep yari arar
Toz duman olasın erkenek dağı
Sizin olsun dünya malı serveti
Kalmadı gözümde değer, kıymeti
Yıllar geçti, aldı ömrü, tüketti
Gerçek sandım, meğer dünya yalanmış
Kapattım gözleri, hayale daldım
Köşeye bıraktım, dertleri saldım
Döndürdü başımı, rengine kandım
Gerçek sandım, meğer dünya yalanmış
Dayandım nazına, bitmez kahrına
Sarmadı ki bir kez olsun bağrına
Kalmadı umutlar artık yarına
Gerçek sandım, meğer dünya yalanmış
Ramazan’ım, nedir telaş, hayrola
Bir mecnun misali düşmüşsün yola
Zaman akıp gider, vermiyor mola
Gerçek sandım, meğer dünya yalanmış
Kalbimde izini silemem hâlâ,
Her şeyin bedeli döndü günaha.
Affetsem de seni bin kere daha,
Bizim bir olmamız imkânsız artık.
Bak hele yıllar neyi getirdi,
Yıktı hayalleri, enkazda şimdi.
Umutlarım bitti, çoktan tükendi,
Bizim bir olmamız imkânsız artık.
Oysa seni bilsen, nasıl sevmiştim,
İstesen canımı inan verirdim.
Bir köle misali boyun eğerdim,
Bizim bir olmamız imkânsız artık.
Sen aşkları başka kolda aradın,
Bendeki bu aşkı görmezden saydın.
Şimdi ise oldun ellere kadın,
Bizim bir olmamız imkânsız artık
Soruyorum, insanoğlu,
Ölümden kaçış var mıdır?
Azrail tutunca kolu,
Ölümden kaçış var mıdır?
Kalmaz kimse bu dünyada,
Hepimiz bir kırık dalda.
Söyleyin hayat yolunda,
Ölümden kaçış var mıdır?
Bir gün gelir, süre biter,
Ruhlar bedeni terk eder.
Hani nerde, bana göster,
Ölümden kaçış var mıdır?
Vakti iyi kullanalım,
Kalbi imanla saralım.
Hakk’ın yolunda olalım,
Ölümden kaçış var mıdır?
Gardaşlarım, bacılarım
Dinmez benim acılarım,
Boşa geçti gençlik çağım,
Gün görmedim bu dünyada.
Şiirler tek dostum oldu,
Yazdıkça gözlerim doldu,
Sevda gülüm çoktan soldu,
Gün görmedim bu dünyada.
Bir yar sevdim, eller aldı,
İçimde sancısı kaldı,
Benim de hayalim vardı,
Gün görmedim bu dünyada.
Yalan imiş dost, arkadaş,
Dinmedi gözümde hiç yaş,
Yıllar geçti, otuzda yaş,
Gün görmedim bu dünyada.
Ağır oldu yine sözler,
Ramazan der: "Kötü kader."
Ben ağlarım, gülsün eller...
Gün görmedim bu dünyada.
Yediden yetmişe sigara içer
Bilmezler mi ki ne hâldedir ciğer
Benden bir tavsiye, hanımlar beyler:
İçmeyin zıkkımı, sağlığa zarar
Nefesler daralır, aşmaz yokuşu
Yayılır etrafa o pis kokusu
Somurur cepteki son bir kuruşu
İçmeyin zıkkımı, paraya zarar
Ne faydası var ki içince cana
Boğarsın ciğeri boşa dumana
İzmarit pisliği dolmuş etrafa
İçmeyin zıkkımı, doğaya zarar
Kanseri çağırır her bir dumanı
Kirletir bedende tertemiz kanı
Yaşamdan soğutur insanı canı
İçmeyin zıkkımı, hayata zarar
Baş başayım kaderimle
Arkadaş oldu dertle çile
Bak, getiriyorum dile
Kederliyim yine bugün
Yanar durur dert ocağı
Saramadım bu yarayı
Kapat, ne olur ışıkları
Çok dertliyim yine bugün
Gözlerimden gelir yaşlar
Hani nerede arkadaşlar
Yaktı beni kalem kaşlar
Sevdalıyım yine bugün
Elimde sönmüş sigara
Kader desen zaten kara
Dokunmayın siz bu ara
Efkârlıyım yine bugün
Kimin umrunda Ramazan
Olmadı ki halim soran
Dostum yok ki, hepsi yalan
Çok yalnızım yine bugün
Vur hançeri vur sırtıma parçala
Bedenimi çal taşlara hırpala
Ciğerimi sök yerinden kurcala
Seni seven bu kalbime dokunma
Zannettim ki sende aşkı bulurum
Yuva kurar senle mutlu olurum
Benimde var herkes gibi gururum
Seni seven bu kalbime dokunma
Ben seni sen başkasını sevmişsin
Ardım sıra bana deli demişsin
Dalga geçip birde alay etmişsin
Seni seven bu kalbime dokunma
Hayalleri yıktın hayatım hüsran
Anladım sonunda aşkında yalan
Kötü söz söyleme dayanmaz inan
Seni seven bu kalbime dokunma
Ödedim ben çoktan aşka zararı
Gidiyorum terk eyleyip diyarı
Aşka isyan etmiş zaten yaralı
Seni seven bu kalbime dokunma
Ramazan der esir düştüm aşkına
Felek vurdu tokat döndüm şaşkına
Yalvarırım sana Allah aşkına
Seni seven bu kalbime dokunma
Bir avuç toprak, bir tahta araba,
Yokuş aşağı inerken rüzgârla yarış.
Çatlak ellerimde misket sevdası,
Gönlümde tertemiz bir kardeş barış.
Üzerim yamalı, dizim hep yara,
Ama ne gam, mutluluk içimizdeydi.
Bir dilim ekmekle bayram sevinci,
Gökyüzü sanki hep bizim üzerimizdeydi.
Ne cepte para, ne elde telefon,
Ama gözlerimiz parlar dururdu.
O eski dostluk, o saf tebessüm,
Kalbin en derin köşesine vururdu.
Şimdi özlemle anarım o günleri,
Tozlu sokaklar, o eski evleri.
Büyümek belki de bir vedaymış,
Çocukluk… en güzel sevdaymış.
Dışardan ses geldi, açtım pencere
Satıcı bağırmış: "Tabak, tencere!"
Kapı zili çaldı, hem de üç kere
Davetiye gelmiş sevdiğim kızdan
Anama dedim ki: "Ana, ben gitmem,
Gidip de kendimi maskara etmem.
Oyunu bilmem ki halay çekemem."
Davetiye gelmiş sevdiğim kızdan
Zarfı bir açtım ki, ne yazmış diye
Baba adı Hasan, ana Kadriye
"Mustafa kavuştu" diyor Ezgi'ye
Davetiye gelmiş sevdiğim kızdan
Ağlamadım ama incindim biraz
Doktor öyle dedi, dedim: "İlaç yaz!"
"Bir çeyrek alayım, satınca kiraz"
Davetiye gelmiş sevdiğim kızdan
Anama dedim ki: "Kaderim kara,
Ever" dedim, "Beni, geldi bak sıra.
Köyde kız kalmadı, şehirde ara!"
Davetiye gelmiş sevdiğim kızdan
Hangi mevsimdi bilmiyorum
Yüreğim buz tutmuş
Gözlerim yağmurluydu
Sensizlik içimde fırtınalar koparıyordu
Geceler uzun bir çığlık gibi
Adını her anışımda içim yanıyordu
Sonsuz bir bekleyişti belki de bu
Gelmezsin diye sustum,
ama susmak da öldürüyordu
Kaldırım taşlarında izlerin
Rüzgar, kokunu getiriyor her estiğinde
Bir gülüşünle ısınıyor içim
Ama sen yoksun, sadece hayalin var
Çile, dert, kederle arkadaş oldum,
Düşmanlarla dolu sağım ve solum.
"Dertli yazma!" diye yazmışsın yorum...
Ben nasıl yazmayayım, dayımın oğlu?
İyi, güzel diyorsun, yazmışsın ama
Hasret kaldım köyde, inan bayrama.
Yazdığım şiirler ilaç yarama,
Ben nasıl yazmayayım, dayımın oğlu?
Allah’a isyanım olamaz, haşa,
Çekerim derdimi geldiyse başa.
"Yaz ulan, yaz!" diyor köydeki paşa,
Ben nasıl yazmayayım, dayımın oğlu?
Karşılık olmayan aşka tutuldum,
On iki yaşında kalpten vuruldum.
Bunlardan ibaret, bak işte durum...
Ben nasıl yazmayayım, dayımın oğlu?
